Saat 21 olmuş annemle babam gitmişti. Bende duştan sonra oturup film izliyodum tek başıma. Zilin çalmasıyla filmin en heyecanlı yerini kaçırdım. Kapıyı açınca Ezgi karşıma çıktı. Gözlerim fal taşı gibi olmuştu başka bi değişle.
Beyaz uzun kollu tshirtinin üstüne yeşil hırkası, altınada siyah hafif dar pantalonu.
E: Girebilir miyim? dedi gülümseyerek.
-Eee tabi, dedim hafif kekeleyerek.
Yine beni büyülemeyi başardın.
E: Yanlız kalma diye beni gönderdiler, dedi içeri doğru girerek.
-Aslında pek yalnız değilim ama.
E: Gidiyim istersen?
-Yok otur şuraya, dedim elimle bordo renkli koltuğu göstererek.
Hasgibtir izlediğim filmi görmemesi lazım.
E: Aaa sen bu filmimi izliyosun?
Haklı. incir Reçeli. Hatırladıkça gülüyorum.
Ellerini bacaklarının arasına almış. Ama siyah ojelerini benden gizleyemez.
-iyi ozaman beraber izleriz.
Sol tarafımda duran koltukta oturuyodu.
Filmi izlemeye başladık. Tutkulu sahneler başlayınca ona bakmaya cesaret edemedim. Erkek işte. Göz ucuyla hafif baktım. Onun da göz ucuyla bana baktığını gördüm. Hafif bi tebessüm etti. Ona baktığımı biliyo muydu?

Hikaye dediğim gibi panpalar (bkz: lisedeki yalnızlığım) adlı hikayenin bir başka açısıdır. Okuyan varsa yazacağım. Rezleriniz alın.

Edit: Hikaye bitmiştir. Okuduğunuz için teşekkürler. Görüşmek üzere.