Eve geri döndüm saat 12 ye geliyordu. içimdeki ses susmuyor hadi at şu mesajı ne diyecek bakalım diye. En son ne olacaksa olsun deyip açtım pc yi girdim faceetaka bir baktım mesaj isteği var. Allah allah bu kim acaba dedim. Bir baktım burcu. yok artık dedim. Bu kadarı da fazla bu kadar denk gelmemeli her şey. ( https://www.youtube.com/watch?v=nJPzBATIdb4 eşliğinde yazıyorum.) Mesajı açtım bana telefon numarasını yazmış. Yaz bana watsaptan ne olursun seni gördüğüm andan beri içimde fırtınalar kopuyor şu zehir gibi geçen yıllarıma güneş gibi doğdun. Zaten ilk seni sevmiştim o zaman da seni yağmurlu günde doğan güneşim diye severdim. Şu an da da öylesin. Hayatıma girmişsin ama ben farkında değildim. Çocuğum otizmli olunca depresyona girdim. intihar etmek istedim. Her gün sordum kendime neden diye kendime lanetler okudum. Seni terkedip zengin diye mert ile evlendim ama Allah bana belamı verdi. Bu çocuğun başka bir açıklaması olamaz diye. Sonra senin sayende çocuğum düzeldi bana anne dedi. Sen yine girdin hayatıma ve ben yeniden yaşadığımı hissettim. Senin olduğunu bilmesem seni görmesem de senin hayatımda olduğun o kadar aşikar ki. Seni gördüğüm o an başımdan kaynar sular döküldü. Gerçekten sen misin diye... Lütfen yaz bana bu saçma sapan karanlık hayatıma yeniden güneş gibi doğ. Bu mesajı belki 100 defa okudum. Ağladım. Gittim duvarları yumrukladım. Olmamalıydı be böyle. O benim olmalıydı. Neden dıbınakoydun ki be burcu mis gibi hayatımızın amk dünyasında her şey para mı ulan. gibtiğim düzeninde aşklar bile satılık olmuş diye deliriyorum evde. Sonra sakinleştim. Burcu'nun bana ihtiyacı olması şu an her şeyden önemliydi. ilk aşkım olduğundan ben ateş böceği o yanan alev olsa da ben içine atmalaya razıydım yanacağımı bile bile...