Kurumda çalıştığım süre içerisinde otizm, down sendromu, duyusal davranışsal bozuluğu olan çocuklara çalışıyorum. Bir gün kuruma yeni bir kayıt geldi. Çocuğun adı Kaan. Çocuk ağır otizm belirtisi gösteriyor. Erken müdahale gerekiyor en iyi seviyeye gelebilmesi için. Babası mert bey ile oturduk konuşmaya başladık. Kaan 4 yaşına gelmiş. Otizm in belirtileri çocuğun size karşı tepki vermemesi tek kelime etmemesi insanlardan çok nesnelerle bağ kurmasıdır. Babası bunlardan bahsetti. Çocuğun annesi bunu öğrenince bunalıma girmiş. Engelli çocuğa sahip ailerin sıkça başına gelen şeyler. Anne babayı baba anneyi suçluyor hatayı birbirlerinde arıyorlar tabii. Bu sorumluluktan kaçmak istiyorlar. Baba çok kuvvetli durmuş ve çocuğu kabullenip eğitimi için çaba göstermiş. 2 yaşında bir kuruma göndermişler orada devam ediyormuş ama bize gelen bir öğrencinin ailesi bizim kurumun kaliteli eğitim verdiğinden bahsettiği için çocuğunu bize getirmiş. Genel olarak bunları konuştuk.