Amr ibn Meymûn şöyle demiştir:

“Ben Câhiliyet devrinde zina etmiş olan bir maymunun üzerine birçok maymunların toplanmış olduklarını gördüm. Maymunlar o zina eden maymunu recm ettiler. Ben de o maymunlar topluluğunun beraberinde zina eden maymuna taş attım.”

b. ibn Abdu’l-Ber “zina ve recim” hükmünü maymunlara isnat edildiği için, bu rivayetin sahih olmadığını, şayet sahih ise, bunların maymun kılığına girmiş cinler olduğunu belirtmiştir(bk ibn Hacer, ilgili hadisin şerhi).  Humeydi de bunun asıl Buharî’nin nüshalarında bulunmadığını bildirmiştir. Ancak, ibn Hacer, bu gibi tereddütlere mahal olmadığını, kendisinin Buharî’nin nüshalarının çoğunluğunu gördüğünü ve hapsinde bu rivayetin yer aldığını söylemiştir(ibn Hacer, a.g.e).

c. Buna itiraz edenlere verilecek cevap şudur: Rivayette yer alan “zina-recim” kavramlarının maymunlar hakkında kullanılmış olması, -benzetme yoluyla- yapılan mecaz bir ifadedir. Dolayısıyla, bu ifadelerden maymunların mükellef oldukları, zina yapmaları onları mesul edeceği, cezasının da recim olduğu hükmü çıkarılmaz(bk. Buharî, a.g.e, Mustafa el-Buğa’nın taliki; ibn Hacer, a.g.e)

Öyle anlaşılıyor ki, kıssayı anlatan Amr b. Meymun, kıssayı daha da süslendirmek, muhatapların hayretlerini arttırmak, zina suçunun cezasının ne kadar adil ve fıtri olduğunu belirtmek için, maksadını mecaz yoluyla, insanlar için kullanılan aynı kavramları kullanmayı uygun görmüştür. Bununla demek istemiştir ki; zina olarak ifade edilen suç o kadar çirkindir ki, maymunlar bile buna tahammül etmezler. Keza recim cezası o kadar uygundur ki, maymunlar gibi hayvanlar bile yabancı bir maymunla yatması durumunda, onu recm eder gibi cezalandırırlar.