Bense o zamana kadar ona olan duygularımı, hislerimi geliştirmiş, bildiğin sevmeye başlamıştım abi kızı, ama o hala beni arkadaşı olarak görüyordu, gözlerinden belliydi. Geçtik içeri annesiyle, babasıyla tanıştırdı beni "Türkiyeden gelmiş en iyi dostum" diye, benim içim tabi dostumu duyunca buruldu ama hiç belli etmedim.

Kız beni elimden tuttu biraz odada sohbet ettikten sonra odasına zütürdü, bilgisayarın başına geçtik, ayrıldığı değil bir önceki sevdiği erkek arkadaşıyla konuşuyordu. Şu konuşmalara şahit oldum ;

"Julie, ameliyat olacağın için çok üzgünüm ama inan ben ispanyaya gelemem, her ne kadar seni sevsemde okulumu bırakamam, yapabileceğim tek şey sana buradan destek olmak"

"Öyle mi Diego, beni gerçekten sevmiş olsaydın ne yapar ne eder gelirdin, bana sanal destek değil gerçek destek olurdun, bak Türkiye'de olmasına rağmen ki senden çok daha uzak bana, buraya kadar geldi ama ona gelmesini ben söylemedim, dostum Barış bile senden daha çok değer veriyor bana, umarım bir gün beni hatırladığında *keşke yanına gitseydim* demezsin, benim ameliyattan çıkıp çıkmayacağım bile belli değil"

O an engelledi çocuğu, bana döndü ve aralarında geçenleri anlatmaya başladı, onu ne kadar çok sevdiğini, 4 yıl boyunca beraber olduklarını ama anlaşamadıkları için ayrıldıklarından bahsetti.