Bizim buralarda da var oyle bir tarafi ucurumlu yollar. Yasadigim yer ile memleket arasi 70 km. Ve yol boyunca çay evleri, gibma borek cadirlari, meyve tezgahlari derken asla gibilmazsin yoldan. Cok guzel de bir nehir akip gidiyor bir tarafindan. Bir saatlik yolu dura dura iki hatta uc saate uzatabilirsin istersen. Kucuk bi opel corsam var. Bana yetiyo. O yolu kac kez gitti geldi ben bile hatirlamam. Oyle guzel manzaralar (şahsi kanaatim tabi) var ki anlatamam. Hele bir de durup sigara yaktin mi, harika. Hemen hemen her istedigin yerde rahatca durup sigarani yakabilir, hatta çay evi tarzi bir yere denk gelip taze çay da icersen şansli bile sayilirsin. Şimdi gel gelelim bahsettigin hisse. Hayatimda pek sorun var sayilmaz. Hatta şansli bile sayilirim. Beni her sartta ve kosulda sorgulamadan once dinleyen, sinirli hallerimde sessizce sakinlesmemi bekleyen, iyi kotu her durumunda maddi manevi arkamda duran bir aileye sahibim. Pek de sorun cikarmam zaten onlara. Eger bi sorun varsa da kendi icimde hallederim onu muhtemelen, onlar da bunu bilirler. Dunyalar tatlisi bir de yeğenim var. Hala hala diye kucagima atladigi zaman herseyi unutturur cinsten. Ancak tum bunlara ragmen gecen kış yine o yoldan donerken bahsettigin his dustu icime. Ama o an ne o beni çok seven ailem, ne yigenim ne de baska bisey gozume geldi. Cocuklugumdan beri o yolu zamam zaman ailemle kamyon arkasinda( o zaman maddi durumumuz kotuydu) , zaman zaman otobusle, artik da kendi arabamla olmak uzere defalarca gidip geldim. Nerden atlamak lazim, hangi virajdan sonra direksiyonu kirsam kesin olum getirir artik biliyorum. Ancak yapmadim, yapamadim degil yapmadim. Ve beni durduran sey ailem ya da olum korkusu degildi. Ölmeme korkusuydu. inancli bi insanim. Şükürsüz degilim, Allaha hersey icin sukrederim ve minnettarim. Mantigima gore orda direksiyonu kirsaydim kesin olurdum. Ama ya ölmezsem. Ya heryerim paramparca olur da yine de yasarsam. Netice de Tanri istemezse yaprak bile dusmez. Bu olmeme korkusu durdurdu beni. Sacma sapan savcilik dosyasi acilacak, surekli kaza miydi intihar miydi diye dedikodu yapacak olan gibimsonik akrabalar, yogunbakimin onunde perisan olmus bir aile ve bunun gibi bir suru şey. Kaçtim belki de bilmiyorum, ya da korkaklik o da olabilir. Ama şundan eminim ki çok guclu bi his. O zamandan beri bir daha olmadi, umarim bir daha da hissetmem. Allah kerim.