Saatler geçti. Artık gözümün içinden gözyaşı değil kan akacaktı resmen! Artık pes edip intihar etmek için kafamı asansörün cdıbına vurmak için hazırlanırken ses kesildi. Kendimi ani bir biçimde yere attım. Ses kesilmişti ama ben etkisini hala hissetmeye devam ediyordum. Yarım saatim öyle geçti. Ne zaman ben kendimi ayağa kalkacak kadar iyi hissettikten sonra asansör hareketlendi ve beni 1.kata indirdi.

Asansörden zar zor kendimi dışarı attıktan sonra duvara asılı bir yazı gördüm.

+Oyuna devam etmek, kaderini çizmek istiyorsan bu apartmanı terk et!

Dediğini yaptım ve apartmanı terkettim. Uykusuz kalmıştım. Yere yığılmamak için apartmanın yakınındaki parka kendimi atmaya çalışırken az kalsın araba çarpacaktı. Ucuz atlattım ve kendimi parka attığım gibi çimlerin arasına gömülmem bir oldu.