Bu gün izinliyim. işe gitmeyeceğim yani. Uzun bir süredir yalnız gitmediğimi düşünerek deniz kenarına gittim. Kulaklığımı takıp heybetini, sonsuzluğunu izlemeye başladım. Hava kapalıydı ama uzaklara dalmamı engelleyemezdi.

Ne yapıyordum ben? Kendimi bir adamın ellerine teslim mi edecektim? Ya kaybolup giden yıllarıma ne olacaktı? Kendime verdiğim sözler? Bir şans verdim diye tamamen güvenecek miydim? En zor soru ise şu: Bunu neden yapıyordum?

Tüm bunları düşünürken havada süzülen bir martının sesiyle dalgınlığımı bozdum. Canım biraz sıkılmıştı. O çalışıyor, bu yüzden arayamazdım. Markette de rahatsız edemezdim. Ne yapacağımı bilmez bir şekilde yerimden kalktım. Biraz gezinmek istiyordum. Gideceğim yer belirsiz bir şekilde, avareymiş gibi dolanmaya başladım.