Herneyse son iki derse de utanç içinde girdik, bayrak töreni istiklal marşı fasıllarından sonra evlere dağıldık.Ama benim içimde öyle bi yer edindi ki sürekli aklımda. Cumartesi günü sıradan geçti benim için ama tabi gezerken diyorum ki karşıma çıksa keşke... Ama tabi olmadı. Pazar günü akşam yine açtım müziği, ulan müziği bile hatırlıyorum "Elfida'ydı.Tam duygular tavan bir sms. Baktım Gürkan "sana iyi haberlerim var" yazmış. Kızın bizim okula kayıt olma ihtimalini düşünmek istemiyordum uyku uyuyamazdım çünkü. Aradım sordum harbiden bizim okula kayıt yaptırmış. Elim ayağım titredi gece nasıl geçti anlamadım. Sabah oldu ben tabi erkenden kalktım. Yüzümde güller açıyor. Pazartesi kılık kıyafet kontrolü olmasına rağmen risk aldım siyah pantolon falan çektim altıma saçlarımı falan yapıyorum ıslık çalarak iyice havalara girdim. Kahvaltıya koşarak gittim amerikanvari hareketler falan yapıyorum böyle. Gönül isterdi sofradan ayaküstü iki dilim salam a yiyip portakal suyundan bi yudum içip ben geç kalıyorum diye karizmatik bir şekilde çıkmak... insan istiyor... Gittim bi yudum çay içtim iştahımda yoktu zaten neyse neyse. Hemen okula gittim gözüm onu arıyor. Dedim inşallah bizim yaşımızda olur bizim sınıfa gelsin diye dualar ediyorum içimden. Sonra onu gördüm kantinden çıkıyordu elinde çubuk krakerle. Yanında fazla samimi olmadığımız ama konuştuğumuz Dilara diye bir arkadaş vardı. Bunları görünce,ben Dilaraya bu kızdan çok hoşlandım derim şeklinde düşünceler geçti kafamdan, uygulayacaktım bunu. Derse girdik teneffüs zamanı direk Dilara'nın yanında gittim napıyosun falan filan.. en son konuya girdim şu yeni gelen kızdan çok hoşlandım ben tanışmak istiyorum diye. Dilara "kim Ezgi mi?" diyince ismini de öğrenmenin sevincini yaşadım facebook vs. yerlerden bulabilecektim. Evet dedim ama cevap pek iyi olmadı benim için. Onun sevgilisi var 1 buçuk yıldır dedi. (Bu arada kız bizim sınıfa denk gelmemişti.) Tabi ben yine bir şok yaşadım ama nasıl. Geberiyorum a.koyim yerimde duramıyorum...