neden beyler

Beyler biraz uzun olacak ama burdan başka derdimi anlatabileceğim bir yer yok amk. Geçen gün evden okula geliyorum lys`"ye falanda hazırlandığım için ev okul kısır döngüsüne mahkumum. Neyse beyler, yoldan geliyorum(asosyal olduğum için kalabalık ortamlar yerine tenha sokaklardan gitmeyi yeğlerim) gelirken 2 yakışıklı üniversiteli genç benim önümdeydi (10-15 metre) karşıdanda günümüzün modern "küçük dağları ben yarattım" havasında gelen kızlar vardı bUnlar iyice kesişti falan bir kız bana bakıp güldü "Şu gençler insansa bu ne ya insanım diye dolaşıyorlar giydiği elbiseye baksana şunun o pantolana hepimiz hepimiz sığarız " diğer kızda "miğdem bulandı lan"deyip hönkürerek gülmeye başladılar. Açıkçası ister istemez üzlüdüm, içten ağlama diye bir şey vardırya aynen öyle oldum.Eve gider gitmez moralimin bozukluğunu aileme belli etmemeye çalıştım. Zoruma giden şey o kızların bana gülmesi değildi sadece bilip bilmeden yargılamalarıydı.Çünkü 1 Yıl önce öz abimi kaybetmiştim (5 yıl yatalak kaldı ailem elinde neyi var neyi yok sattı) Bu esnade benim kilo aldıran rahatsızlığım olduğunu öğrendim 125 kiloya kadar çıktım üstelik saçlarım dökülüyordu cilt rahatsızlığım ortaya çıktı. Vucudumun çoğu yerince yara oluştu oluştu.Şu anda bir tane bile arkadaşım yok yavaş yavaş iyileşiyorum Çevremdeki insanlar ilginç ilginç bakıyor, sürekli alay ediyorlar. en çok uyumak zor geliyor uyumadan önce söyledim tek cümle ise "Keşke Yaratmasaydında Sen de rahat etseydin Ben De Niye yarattın ki beni"