Daha sonra ağlayarak oradan ayrıldık...

Eve geldim. Eşim salonda oturuyordu.. Seda ise apartmanın önünde arkadaşları ile oynuyordu...
Bende koltuğa oturdum.. Eşim yanıma oturdu gözlerimin içine bakmaya başladı.. Sonra..

Eşim "Bitanem gözlerin kıpkırmızı ağladın mı sen... Aşkım bu aralar çok kötü görünüyorsun, korkuyorum , birşey varsa söyle .. Endişeleniyorum senin için... " dedi ve bana sarıldı.. Bende ağlamaya başladım.. Aynı anda Eşimde ağlıyordu... Ellerini yüzüme zütürdü ve gözümden akan yaşları silerek bana "Aşkım, bitanem ne oluyor sana , neden ağlıyorsun.. Dur sana bir bardak su getirim " dedi suyu getirdi...

Suyu içtikten sonra daha iyiydim..
Sonra "Bitanem ne oldu sana .." dedi..
Bende olan biten herşeyi ona anlattım...
Anlattığım sırada ikimizde ağlıyorduk... Ağlayarak beni dinliyordu...
Bu olanları anlattığım halde bana hiç tepki göstermedi ... Bana teselli vermeye çalışır cümleler kuruyordu...
Ağlayarak bena sarıldı "Ben hep senin yanındayım.. Seni çok seviyorum" dedi..

Bu olanlara rağmen bir insanın bana bu şekilde yaklaşması , o insanın ne kadar anlayışlı, güzel kalpli, muhteşem bir insan olduğunu gösterir. O an anladım ki ben Dünyanın en iyi insanı ile evlenmiştim..
O benim Aşkım , hayatı., bitanem herşeyim...