Pazar günü saat 12 gibi Seda ile ilk konuştuğum o yere gittim...
O ilk konuşma , herşeyin başladığı .. Büyük çınar ağaçlarının olduğu yer...

20 dk sonra orada oldum.
Etrafa bakmaya başladığım sırada Seda nın bir Bankta oturduğunu gördüm.. Ağlıyordu..

Yanına gittim ...
Tam karşısına geçtim ve beni gördü... Birden boynuma sarıldı... Ve bana "Çok özür dilerim .. Herşeyi ben mafettim .. Seni asla bırakmamalıydım... Çok özür dilerim... Sana ve bana bunları yaşatmamalıydım.." dedi
Ben "Sana ilk kez burada seni sevdiğimi söylemiştim.. O zamanlar 19 yaşlarında bir delikanlıydım. Şu anda 33 yaşına geldim hala seni seviyorum. Evlendim çocuğum oldu ismini Seda koydum ... Ve hep hayatımın sonuna kadarda içimde yaşanamamış ekgib bir aşk olarak kalacaksın.. Ve ömrümün sonuna kadar seni seveceğim " dedim ve ilk günkü gibi öpüşmeye başladık..
Hem öpüşüyoruz hem ağlıyoruz...
Nasıl bir durum...
Ama imkansız ve ekgiblik duygusu çok kötü...

ilk günkü gibi kaburgalarımız kırılırcasına birbirimize sarılıyorduk...

Seda "Kendimi hiçbir zaman affetmeyeceğim.. Hayatımızı bu duruma ben getirdim.. " dedi...

Sonra o kacaman kahverengi gözleri ile gözlerime ağlayarak bakmaya başladı... Benimde gözlerimden yaşlar boşalıyordu...

30 dakika boyunca ağlayarak birbirimize sarılmış bir vaziyetteydik.. Sanki bu durum 14 yıllık reklama girmiş bir aşkın buluşması gibi..
Ona o gittikten sonra olan herşeyi anlattım..

O üniversitedeyken yaşadıklarım, üniversitede yaşadıklarım, atandığımı , nasıl evlendiğimi herşeyi anlattım...

O da bana neler yaşadığını anlattı...