Ders bittikten sonra meyhaneye gittim...
Bir büyük rakı açtırdım.. içmeye başladım..

Bu yaşadıklarım bir insan için çok fazlaydı ...
Hayat bizi en acımasız şekillerde konumlandırmıştı..

içiyorum ve ağlıyorum..

O an meyhanede, Seda benden ayrıldığı ve sınava çalışırken çokça dinlediğim bir parça çalmaya başladı..

Müzeyyen Senar dan "Sen kimseyi Sevemezsin" parçası çaldı.

Ve haykıra haykıra ağlıyordum...

Gece meyhaneden sarhoş bir vaziyette eve gittim.
Apartmandan içeri girdim .. Asansöre binip 4. Kata çıktım..
Dairenin kapısını açtım ve içeri girdim...
Evde ışıklar kapalıydı .. Kızımın odasına gidip onun yanağından öpüp açık kalmış üstünü örttüm. Sonra Yatak odasına girdim.. Eşim uyuyordu. Onu hiç uyandırmadan pijamalarımı giydim. Sonra yatağa girip ona sarıldım..
Sarıldığım anda yarı uykulu bir vaziyette
"Aşkım geldin mi?" dedi
Ben "Geldim bitanem" dedim ve ona sarılarak uykuya daldım..

Eşim bu günlerde canımın sıkıldığının farkındaydı ve bir kaç kez bana ne olduğunu sorsada birşeyim olmadığını söylemiştim ama Eşim bir şeylerin kötü gittiğinin farkındaydı... Eşim dünyanın en şefkatli en iyi, en güzel yüzlü, en anlayışlı insanı. Onunla evlendiğime bu olanlara rağmen pişman değildim...
O Bu olanlara rağmen Allah ın bana lutfuydu..

Onu çok seviyorum... iyiki var...