Ders bittikten sonra bir meyhaneye gidip gece yarısına kadar içtim.. Eşim beni aradığında ise biraz canımın sıkkın olduğunu eve biraz geç geleceğimi söyledim..

Gece sarhoş bir vaziyette eve geldim.. Üzerimi değiştirmeden eşime sarılıp uyudum...

Ertesi gün okula gittim.. Seda çocuğu ile konuşuyordu. O anda hangi öğrencimin Seda nın çocuğu olduğunu öğrendim...

O an bütün yaşadıklarıma küfür ediyordum.. bir insan için bundan kötü ne olabilirdi..

Seda benim okulun bahçesinde olduğunu gördü .. O kocaman kahverengi gözleri ile bana doğru hüzünlü bir vaziyette bakmaya başladı..

Herşey intihar gibi ...

Sonra çocuğunu oynaması için bırakıp yanıma doğru geliyordu.. Yaklaşıyordu...

Karşıma geldi. Üzgün bir vaziyette bana "Sana bunları yaşattığım için çok üzgünüm... Affet beni.. Ama sen beni affetsen bile ben kendimi hayatımın sonuna kadar affetmeyeceğim" ağlamaklı bir vaziyette dedi..

Bu sözlerine karşı söyleyebileceğim çok fazla bir şey yoktu..
"Kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir durumdayım. Keşke tayinimi buraya istemeseydim... Bu durum benim için çok acı verici... Hayat bize bir oyun oynuyor.. Sanırım ben bu oyunu başından kaybedeceğim " dedim

Ben bunları derken Seda nın gözlerinden yaş akmaya başladı... Onu öyle görmek Benide kötü etkiledi.. Ağlamaklı bir sesle "Hadi kimse ağladığını fark etmeden bur lavaboya git. Rimellerin akıyor" dedim ve bunları derken bir peçete uzattım.. Ama bende haykıra haykıra ağlamamak için kendimi zor tutiyordum...

O lavaboya gitti.. Bende öğretmenler lavabosuna gidip yüzümü yıkadım ve derse geçtim...

Dersten sonra meyhaneye gittim... içmeye başladım...