Rivayete göre yüzyıllardır o mağarada baş aşağı asılı duran bu iki melek, ancak büyü işinde çok ileri dereceye gelebilmiş ve o mağarayı bulabilmiş insanlara görünebilirlermiş. O mağarayı cinlerin yardımı olmadan bulmak ise imkansızmış. Ve Harut ile Marut kendilerinden en gizli, en kötü, en imkansız büyüyü bile öğrenmek isteyenlere öğretirlermiş. Tabiki de Allahın onlara verdiği görevi yerine getirerek, yani onları öğrenirlerse ve uygularlarsa başlarına ne geleceğine dair uyararak.

Bu duruma erişmiş bir büyücünün anlattıkları ise şöyledir.

" Büyü işinde çok iyiydim. Çok ileri mertebeye gelmiştim ve bu yeteneğimi hem para amaçlı hem de kendi çıkarlarım için sık sık kullanırdım. Emrimde bir cinim bile vardı. Bir gün bir adam geldi ve bana iki ülke arasında savaş çıkarmam için büyü yapmamı söyledi, eğer bunu yaparsam beni ömür boyu zenginlik içinde yaşatacak ve ihya edecekti. Kabul ettim ve emrimdeki cine danıştım. O da bana bu büyüyü ancak Harut ve Marut'tan öğrenebileceğimi istersem beni oraya zütürebileceğini söyledi. Kabul ettim ve yola çıktık. Çok uzun günler yol aldıktan sonra Şam yakınlarında bir köyün dışında kalan dağlık bir alanda bir mağaranın önüne geldik. içeri girmek için mağara önünü çalılıklardan temizlerken içeriden kimdir o gelen diye bir ses duydum. Kendimi tanıttım ve amacımı söyledim. içeri buyur ettiler ve girer girmez ozamana kadar ne cinden ne insandan korkmayan ben korkudan titremeye başladım. iki çırılçıplak yaratık, insana benzeyen ama insan gibi olmayan gözleri kan çanağına dönmüş, ayaklarından baş aşağı mağaranın tavanına asılmış iki varlık kaşımdaydı. Ne öğrenmek istiyorsun dediler. Anlattım. Beni uyardılar, bu bilginin ve uygulamanın sonu büyük bir azap, sonsuz cehennemdir, yine de öğrenmek ister misin dediler. Evet dedim isterim. Ve bana en ince ayrıntısına kadar anlattılar, gökyüzünde ayın hangi pozisyonda olacağından tut yapacağım ritüellere kadar herşeyi anlattılar bir bir. Ve oradan arkama bakmadan kaçarcasına çıktım."