PART25
Refet amcaları evlerine bırakmıştım. Nihat'ın evi biraz daha yakın olduğundan önce bırakmıştım Nihat'ı. Yanımda sadece Özge vardı. Kafasının iyi olmadığını benimle beraber olmak istediğini söylemişti. Saat 23.00 a geliyodu. Ama kıramadım.
-Nereye gitmek istersin?
Ö: Park olabilir.
Belkide onu bu yüzden seviyorumdur. Kafa dağıtmak için barlara, kafelere gitmez; parka giderdi. Bildiğim fazla bi park yoktu. Ama elini nereye atsan bi park çıkar mutlaka. Belki bileniniz vardır. Ümraniye'deki Mevlana Parkı'nı.
...
Kimse yoktu. Bizim gibi bir iki çift dışında. Yola uzak tarafta olan bi banka oturmuştuk.
-Ne zamandır böyle?
Ö: Babam mı?
-Evet
Ö: Bi kaç aydır.
-Durumu nasıl?
Ö: Bilmiyorum. diyerek kafasını dizlerine doğru zütürdü saçlarını hafif çekmeye başladı.
O göz yaşları yerleri pisletemicek bu sefer.
-Şş. (saçlarını çeken kollarını tuttum, bana baktı) Bak bana. Ben dimdik ayaktayım onca olan şeye rağmen. Refet amca, Songül teyze hale seninle.
Dolmuş gözlerle bana baktı:
Ö: Aileni her hatırladığında balkona gidip ağladığını biliyorum.
Kollarını bıraktım...