Herkes tarafından sevilen ama bir o kadarda yanlızdım. Ortamcı bir tip değildim. Çoğu oyuna davet bile edilmezdim.
Aslında benim durumum farklıydı beyler. Ben böbrek hastasıydım. Proteinler direk vücut dışı ediliyordu.
Bunada nefrotik sendrom hastalığı deniliyor.
Ama bunu kimse bilmiyordu. Herkes benimle dalga geçiyordu.
Bundan 4 sene önceydi. 9.sınıf bitmişti. Ben nefes darlığı yaşamaya başlamıştım. Doktoruma söyledim. Akciğer filmi çektiler. Ciğerimin üstü suyla dolmuştu.
Hastaneye yatırdılar. Temuz gibiydi sanırım.
Damarımdan albümün denen bir şey veriyorlardı. Şimdi sizi sıkmamak için açıklayamayacağım.
Akşama kadar yatarak tv izliyordum. Çok sıkıcıydı. Hemşireler falan beni çok severdi. Hastaneye yatalı 8 gün falan olmuştu, bir salı günü şöyle akşam üzerine doğru heöşire geldi. Ateşimi falan ölçtü. Ve bana bakarak canın çokmu sıkıldı, sana belki bir arkadaş gelmiş olabilir, bence tanışmalısın dedi. Bir an mutlu oldum iyice sıkılmıştım amk. Ama ben ilk defa biriyle tanışırken heycanlanırdım.
Tam bunları düşünürken, birden prof. Dr. Selçuk yüksel odaya girdi. Yalan söylemediğimi anlamanız için isim verdim. isteyen araştırabilir.
Peşinde doktorlar. Yanımdaki, çocuğu taburcu etme kararı aldılar.
Deeken, hemşire söze girdi. Nakil olmuş bir kızı, benim yanıma alma teklifinde bulundu. Doktorda kabul etti.
Kız yemekten zehirlenmiş, hastaneye yatırmışlar. Biraz heycan yaptım. Ama çok heycanlıydım.

Telefonumu temizledim biraz. Kız görürse temiz olduğumu bilsin. Babamada biraz şuraları düzeltmesini söyledim. Yatağımı da topladım.
O sıra temizlik görevlisi geldi. Yatak kılıfını değiştirdi.