Şiir, yalnızlığın dostudur.
Güzel şiir; gerçek olmayanı terennüm eder, ama bu terennüm ettiği şey, hem gerçekten daha güzeldir, hem de gerçekten daha gerçektir.

Birkaç mısra paylaşalım

Benim kelime haznem çok geniştir derdim.
Senin bir kelimene yetemedim;
Git, ne demekti sevgilim? -Nazım Hikmet-

Yalnızlık insana çok şey öğretirmiş.
Ama sen gitme, ben cahil kalayım. -Nazım Hikmet-

Ben sana uyandım yine,
sen başkalarıyla uyurken… -Edip Cansever-

Hani bazı şehirler vardır ya;
Saat 10'dan sonra, kimsecikler olmaz.
işten senden sonrası, on'dan sonrası! -Can Yücel-

Gözlerin gözlerime değince, felaketim olurdu, ağlardım…
Zamanlar değişti, ayrılık girdi araya…
Hicrana düştük bugün, elde var hüzün… -Atilla ilhan-

Güzel şeyler düşünmeme rağmen
Ağlamak geliyor içimden -Oktay Rifat-

Sen sevildiğin için güzelsin bu kadar
Ben sevilmediğimden böyle çirkinim -Ümit Yaşar Oğuzcan-

Gözlerim gözlerinden başkasını unuttu,
Sen yoksan, o yokluktur senden öncesi yoktu -Ümit Yaşar Oğuzcan-

Aşk odur ki; sevdiğini görürse memnûn, görmezse mahzûndur.
Derd odur ki; sevdiğini görürse de mahzûn, görmezse de mahzûndur -Kethüdazade Arif-

Yûsuf’a kalmadı bu hüsn bâkî
Kıyâs eyle [sana] yârum kala mı -Şeyyad Hamza-

Ten fânidir can ölmez, ölenler geri gelmez
Ölür ise ten ölür, canlar ölesi değil.. -Yunus Emre-