Yıllarca düşündüm düşündüm düşündüm. insanlar neden böyle. Neden iyi davranırsan birilerini belki de tek bi' kişiyi mutlu etmeye çalışırken aptal damgası yenildiğini

Babam asker olduğu için yaklaşık her 4 yılda bir şehir değiştirip durduk ben ise birbirlerine kardeşim,can dostum diyen insanlara baka kaldım. (Eeeeee? Git aralarına katıl sende.) Denemedim mi sanıyosunuz? HERGÜN DENEDiM. Ama bu sadece onları benden daha da uzaklaştırdı

Neden aralarına alsınlardı ki? Zaten ortam kurulmuştu herkes sıkı sıkıya birbirine bağlanmıştı. Neden daha bu sene istiklal ilköğretim okuluna gelen çocuğu aralarına alıp bu ortamı bozsunlardı ki. Yapmadılar be

Ben onları hep imrenerek izledim. Okulda tenefüslerde bankta tek başına oturan çocuğu hatırladınız mı? Hani etrafı boş boş izleyen. O çocuk bendim aslında. Sizinde yapmadığınız gibi kimse gidip halini hatrımı sormadı bana.

Onlar dediğimi de tek bi grup olarak anlamayın haa! Neyse yıllar geçti bu çocuk okumayı öğrendi, yazmayı öğrendi. Zamanı geldi karı tavlar gibi arkadaş tavlamayı denedi şaklaban oldu aptal oldu, kimi zaman sınıfın asosyal sessiz çocuğu. Şimdi ise o dost canlısı, iyi kalpli çocuğun yerini şerefsiz,adi, güvenilmez bi herif aldı. Neden mi? Çünkü o temiz çocuk insan yerine konmak için küfretmesi gerektiğini, kavga etmeden kendisine saygı duyulmayacağını, insanlarla sohbet etmek için gözlerinin içine baka baka yalan söylemesi gerektiğini ÖĞRENDi ALLAHA ŞÜKÜR. O güler yüzlü , başı okşanası anılı kendim öldürdüm