Çoktan akşam olmuştu. Artık uyuyup dinlenmeye karar vermiștim . Üzerimi değiştirip yatağa uzandım. Yatak sürekli gıcırdıyordu çok eskiydi tıpkı tavan gibi . Tavanın köşeleri rutubetliydi burada uzun zamandır kimsenin kalmadığı her halinden belliydi. Bir anda irkildim mutfaktsn bi tıkırtı geldi daha çok bi ayak sesi gibiydi mutfak evin diğer cephesinde kalıyordu . Hemen ayaklandım kalbim yerinden çıkacakmışcasına çarpıyordu. Olabildiğince sessiz olmaya çalışıyordum . iyice dinledikten sonra artık birinin orada olduğundan emindim. Etrafa bakındım gözlerimle sğımı solumu süzdükten sonra hemen yerde yanımda duran keseri farketmemle elime almam bir oldu ve biraz ses çıktı. Mutfaktan gelen ses kesildi . Karşıdakinin beni duydğundan emindim. Çok panikledim , ne yapacağımı bilmiyordum. Saniyeler sanki birer saat gibi geliyordu . Sonra bi an kendimde cesaret bulup mutfağa doğru fırladım . Karşıma 3 tane zenci çıktı . Gece karanlığında başta ellerinde sopalar var sandım sonra o da ne sopa sandığım şeyler meğerse ... Aralarından birisi dedi ki ;
B :Ben Z1:Zenci 1 Z2:Zenci2

Z1: Sözlük klasiğidir biri ne zaman hikayeye ortadan atlasa sonunda biz geliriz buldupumuzu çatır çutur giberiz.

B:Yok öle ben klagib falan anlamam o yannanlarınızı keserle çivi gibi kendi zütünüze çakarım elimdeki keserle dedim.

Z2:Abi adam haklı ni kerede biz gibmeyelim ha ne dersin?

Z1:Ya olum mal mısın sen onu bunu boşver de tut şunu bi gibelim hele.

Sonra beni çatırr çutut gibiverdiler oracıkta . O gün anladım ki dedektiflik bana göre değil . Siz siz olun dedektif olmayın sonra zenciler gelir yannanlarıyla sizi güzrl bi benzetir ;)