duygulardan kaçış yok.
havayı koklamadan gelir bulur seni; nereden geldiğini anlamadan, tozlu, rüzgarlı bir akşamda lap diye çöker üstüne, ezene kadar hesaba çeker seni, cehennemi veya cenneti yaşıyorum dersin ama yanlız ve kimsesizsindir aslında.
değişim veya gelişim diye bişey yok, insan neyse hep odur, sadece unutmaya çalışır.
hatırlamak demiyorum, çünkü hatırlanacak güzel şeyleri birlikte yaşadığın insanlar yanındaysa halen zaten daha iyilerini yaşamaya devam edersin.
ama onları kaybettiysen işte o zaman herşeyi unutana kadar içmek istersin.
şerefinize binirikler!