yere uzandım. buz gibiydi zemin yada ben öyle hissediyordum. gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu oşte o an size yalan değil ben ölümü tattım sanki gözümün önünde o karanlık şeritte takvim yaprağı gibi her şey geçti gözümün önünden ve "naptın sen" diye bir laf çıktı ağzımdan pişman oldum o anda. gözümden yaşlar süzülüyordu ağlıyordum etraf karanlıktı göremiyordum. bağırmak, yardım istemek istiyordum. isteyemiyordum.