Bak kardeşim dünya öyle bir yerki herkes kendi derdini büyük görürmüş. Aşık olmak güzel bir duygu gibi gelir başta ondan başkası sana boş gelir, sanki başka birisini daha sevemeyecek gibi olursun, başka birisini basmak istersin kanayan yarana ama kimse onun yerini tutamaz gibi olur.. Sonra zaman geçer unutmaya başlarsın yavaş yavaş geçiyor galiba dersin gördüğün her şey duyduğun her şarkıda onu hatırlamaya başlarsın unutamazsın geçmez. El ele yürüyen birilerini görünce kahrolmaya başlarsın dersin ki "onun elini kim tutuyor?" ve ya "o niye benim elimi tutmuyor? Ben sevilecek biri değil miyim?" yine hatırlarsın geçmez. Biraz daha zaman geçer ve kesin unutmaya başlarsın ama bunun için araya mesafe koyman gerekir. Çünkü o yanındayken arkadaş olarak her derdini anlattığında kendi derdin gibi benimsersin arkadaşlarıyla gezmeye gittiğinde o "arkadaşlar" kim diye kendi kendini yersin. Eğer açılmadıysan git konuş zaman kaybetme en fazla reddeder ve arkadaşın olmaz böylece dediklerimi daha az çekersin en fazla bir ay daha... Ama açılmazsan her mesajın altından bir tak çıkacak bunu bil. Ve unutma başta dediğim gibi herkese kendi derdi büyük gelir. Hani demişler ya "Dert yannan gibidir, herkes en büyüğü bende sanır." Bu dünyada babası ölenler, kimsesi olmayanlar var. Onlar napsın derdin fazla büyük değil içinde sen büyütürsün onu fazla büyümeden git konuş. Konuştuysan eğer daha fazla konuşma ki canın yanmasın.