Atladım otobüse başladım yolculuğa, Berlin çok uzak değildi zaten param da kısıtlıydı. Filmler olur ya, bi genç kafasina koyduğu bi amaç için emek verir yollara düşer, tam olarak öyle hissediyordum. Belkide o gün Ece yi görmesem buralara kadar gelip başarılı bir mühendis olma yolunda olamazdım.

Neyse berline vardığım zaman kızı görmenin umuduyla indim otobüsten, ilk bi tanıyamadım gibi oldu lan. 1 yılı aşkın süredir peşinden koştuğum kızı az kalsın tanıyamıyordum amk. Bak tam 10 dakika boyunca sessizce sarıldık, ağladiğinida biliyordum...

Direk ailesinin yanina gittik, baya sıcakkanlı davrandılar bana, yemek yiyip hasret giderdikten sonra çıktık kızla dışarı. Yıllardır beklediğim hayalim gerçek olmuştu. Bir kız için binlerce kilometre yol kat ettim, hayatımı değiştirdim.