Yazlık yerlere gitmek istemiyordum aklımda o yoktu Memlekete gidip akrabalarimi görürüm zaman geçiririm havasindaydim, 1 2 gün akrabalara zaman ayırdıktan sonra kendi kabuğuma çekildim kafami dinledim. 2 ayda topladığım parayi 2 haftada her gece içerek bitirdikten sonra ailemin yanına geri döndüm. Okul dönemi açılacaktı az kalmıştı. Babam islerini düzeltmiş toprak işlerinle iyice uğraşmaya başlamıştı. Okulların açılmasına 3 gün vardı çok iyi hatırlıyorum. Gece 2 kadeh bişey içip sızmıştım yatağıma. Sabah saat 5 gibi ayak seslerine uyandım. Kapıyı açtım bir baktım ev sahibi filan gelmişti. Babamın yüzüne baktım ağlıyordu ne olup bittiğini anlayamamışken annem yoktu ortalıkta. Kapıyı açtım baktım beyaz bi çarşaf ortmus babam üstüne birde bıçak koymuş. Kalp krizi geçirmiş annem. O gün annemi kaybettik. Dün gece hicbirsey yoktu lan hala düşününce kafayı yiyorum, çay içiyorduk bisküvi filan yiyorduk babam annem ben ailecek. Sabah kalktık yok. Gitmiş. Ağlamak istiyordum ama aglayamiyordum. Cildirmistim ama belli edemiyordum. Babam beni öyle görsün istemezdim. Kapadım kapıyı attım üstünden çarşafı bıçağı. Anne dedim kalk tüm gücümle kendime çekiyordum onu kalkacak zannediyordum. Hani bi insan yaşamadan bilemez ya yokluğun ne olduğunu. Ben o günden sonra iyice anladım neyin ne olduğunu. Anlıyormuş gibi yapmayın sizde beyler, ailesinden birini kaybetmeyen kimse anlayamaz acımı.