ha şunuda söyleyeyim. ilk işe başladığım zamanlar okulda okuyodum hala. üniversitede devam ediyodum yani. o zamanlar pek fazla bişey kazanamasam da daha sonralardan ilk aldığım maaşım 3 bin lira kadardı. ki asgari ücret şimdiki gibi 1300 küsür falan değildi. bunu çünkü daha önceden sordular. övünmek gibi görünür belki millet imrenir falan diye kimseye söylemedim. ama artık övünülecek bi durum kalmadı. ilk işe başladığımda, daha doğrusu ilk ciddi işime başladığımda maaşım 3 bin lira civarındaydı. bunun ne kadarını kullanıyodun derseniz, kılık kıyafet ve aylık harcamaları düştükten sonra geriye 2000 küsür para kalıyodu. bu parayla da yaşamayı falan düşünmedim hiç. gezip tozmadım. kızlarla yemedim. hoşlanmadığım şeyler zaten. kendime aldığım cep harçlığı ile yaptım herşeyimi. birikim yapmayı beceremedim hiç. arkadaşlar arasında dağıtıldı genelde benim param. bir çoğunu anlattım zaten nerelere harcadığımı. prensesin ev mevzusu falan vardı. veya başka ihtiyaç sahiplerine ulaştırmıştım. çevreden de tanıdığım çok kişiye gitti yıllarca kazandığım paralar. çünkü ben hiç bi zaman kazandığım paranın bana ait olduğunu düşünmedim. gerekkli gördüğüm kişilere verdim. vermeyede devam ederdim ama. artık o köprü yıkılıyo maalesef. inşallah başka birisi bu köprü görevini devralır artık.