Yatakta yatmış bir sağa bir sola doğru dönüyorum. Aklımda o varken, telefon çaldı. Leyla arıyordu.

- Uyudun mu?
- Haber vermeni bekledim. Bir açıklama yapacak misin artık?
- Şuan erzincandayım. Dedem rahatsizlanmis. Aksama doğru onu kaybettik.
- Başınız sağolsun.
- (Birseyler demek için cabaliyordu. Kem Kum etti birseyler demek istedi. Ancak birsey diyememisti.)

O gece yaklaşık 1 saat konuştuğumuzu hatırlıyorum. Ne zaman geleceksin, Ben yokken neler oldu Dershanede gibi sorularla yaklaşık 1 saat konuşmuştuk.
Dershaneye 2 gün daha gelemeyeceğini öğrendim. O 2 gün bana bir ömür gibi geçti desem yeridir. Okulda ve Dershanede keyifsiz olduğum her halimden belliydi. Hatta hocalar bile beni özel yanına çağırıp neler olduğunu öğrenmek istedi. Hepsini geçiştirdim. Sonunda o gün geldi çattı. Dershaneye geldiği gün ilk işi bana sarılmak oldu. Daha önce baba böyle sıkı sarılan biri görmemiştim. Beni görünce dertlerini unutmuştu. En azından öyle davranmaya gayret ediyordu.