Tahammülümüz yok. Kimseye, farklı düşüncelere, farklı yaşam şekillerine. Herkesin kendimiz gibi olmasını istiyoruz ama bizim gibi olmayınca bir anda düşmanımız oluveriyor. Hatalarımızı görmekten bile aciz insanlarız. Hataları söylemeyince kimse kendini düzeltmiyor. Farklılıklar ile yaşamak ile hatalarla yaşamayı birbirine karıştırmışız. Herkesin bizi sevmesini beklerken biz kimseyi sevmiyoruz. Önceliğimiz para olmuş. Para için yaşayan para için ölen para için savaşan insanlar olmuşuz. Vatan sevgisi kalmamış. Vatan düşmanlarına karşı birlik olamıyoruz. Herşeyimiz sözde kalıyor. icraatımız yok. Şehitlerimize sadece bir kaç dakika üzülüyor sonra hiç birşey olmamış gibi hayata devam ediyoruz. Hani farklılıklara saygımız yok dedim ya bizim birlikte yapacağımız şeylere bile tahammülümüz ve vaktimiz yok. Çağdaş bireyler olalım derken öz benliğimizi unutup gitmişiz. Bunu bu hâle getiren biziz yine bu vaziyetten kurtaracak olanlarda biziz. Bizim bizden başka dostumuz yok.