Ondan sonra ben daha fazla üzerine düsmeye basladim. Özel telefon hatlari aldim onun icin kendim icin. Sirf onun arayabileyecegi ve sirf benim onu arayabilecegim. Kimsenin bilmedigi numaralar. Hemen her zaman acik, toplantida, derste, nerde olursam olayim, ararsa kalkip konusuyorum. Hatta bir seferinde özel görüsme odasinda cok özel bir toplantidayken aradigindan, özür dileyerek disari cikip telefonuna cevap verdigimi ve teamüle aykiri bu hareketimden dolayi da cevremde oldukca yadirgandigimi hic unutamiyorum.

Zaman ilerlerken üniversite yillarindan beri bekledigim bedelli askerlik firsati yüzümüze gülmüs ve bedelli son tertip olarak Temmuz 15’inde askere gitmistim. Cep telefonu mesajlari askerlik süresince de hic durmadan devam etti. 28 günlük askerligin büyük bir bölümünü nüfuzumu kullanarak komutanlardan izin alip istanbul`da gecirdim. Ne icin?
Sadece ve sadece Aynur icin...

Askerligi henüz yarilamistik ki, gecenin bir yarisinda cep telefonuma bir mesaj geldi. Mahreme (ayip) yakin bir mesaj, ama bana gönderilmediği kesinlikle belliydi. Bu mesaj bana gelmiyordu. Cünkü birkac mesajin ortasinda olan ve mana bütünlügünü ancak diger mesajlarla tamamlayabilecek bir mesajdi. Bu mesajin kesinlikle ve kesinlikle bir erkege yazildigi belliydi.