Dondum kaldım karşılarında! Alt tarafım komple çıplak! Bi de gömlek dar kesim, kısa yani. Bembeyaz da lanet olsun be. Kahverengi kahverengi katmanlar oluşmuş! Bebek dahil dördü de “Iyy” diye yaparak kalakaldılar önce! Patronun karısı kustu bıraktı yere. “Hayır hayır kahve lekesi bu” demeye girişiyordum ki bebek ağlamaya başladı! Lan sana noluyo! Alıcam bebeği dövücem şimdi hıncımı alcam. Bırak pervanede uçuşan pantoldan ötürü apağır kahve kokusu gelip gelip duruyo burnumuza ama kahve gibi diil. Benim ter kokumla birleşmiş kahve diyelim. Patron direk “Altına mı s.çtın lan” diye etiketi vurdu burnunu koruyarak. Nolur yapma. Allah’ım yo yooo. Patronun kıza da aşıkım, hiçbişey değil ona büyük rezil oldum. 4 senedir açılcam açılcam derken devlet sırrı gibi tutmuşum yüreğimde. Bari battı balık dedim, insan bu kadar genişleyemez dedim, “Senden çok hoşlanıyorum Aslıhan, benimle çıkar mısın” yaptım. Herkeste bi sessizlik, bebek bile ağlamasını durdurup nerden öğrendiyse şaşırma yaptı yüzünü. Ağzını kapatıyodu Aslıhan, burnunu, her yerini. Anaaaa. Patron bi patlamaya başladı, dövücek ama dokunamıyo. Zaten sinirci insan...