Kötü bir çocukluk geçirdiğim inkar edilemez bir gerçekti. Fakat bir o kadar da maddi bolluk içindeydim. her lisede olan etrafa para saçan ortamda arkadaşları için altın yumurtlayan tavuk tipiydim. Fakat klasmanımdaki zengin züppelerinden beni ayıran bir şey vardı.Ben parayı babamdan almıyordum.Kim bilir belki onların babasından veya kanserli oğlu için ameliyat parası biriktiren bir aileden alıyordum. Yani çalıyordum. Bunu yaparken zerre vicdan azabı çekmemem beni size üstünkörü betimlemiştir sanırım.Ben şeytanın ta kendisiydim. Fakat şuan yaşadıklarıma dönüp baktığımda ve eski halimi bir kötülük tartisina koyduğumda cehennem hapisanesinde gördüğüm kişilerin yanında resmen Allahın bir meleğiydim