Hayatı sevmek için ve mutlu olmak için bazen nedenlere ihtiyaç duyuyoruz. Bu nedenlerin başında sevilmek geliyor. insanlar sevilmek için çaba harcıyorlar. Halbuki sevilmek için çaba harcayacağımıza hayatı sevmek için çaba harcarsak; sevilmek kendiliğinden gelecektir.

Nasıl mı?
Mesela her sabah kalktığımız da nefes aldığımızı hissediyormuyuz?
Ya da yüzümüzü yıkayabilecek kadar suyumuz var mı?
Temiz bedenlerimizin üzerine giyebilecek kadar kıyafetimiz ?
Acıktığımız da karnımızı doyurabilecek kadar yemeğimiz var mı?
Fazla değil bir tane bile dertleşebileceğimiz ve beraber kahve içebileceğimiz dostumuz, arkadaşımız var mı?
Hayal kurabiliyormuyuz?
Sokak'ta gezerken ağaçlara bakabiliyormusun? Ya da bir çiçeği eline alıp koklayabiliyormusun?
Gündüz ve gece ayrımını yapabilecek kadar zamanı takip edebiliyormusun gözlerinle?
Gözyaşını akıtabilecek kadar duygulanıp, sevindiğinde kahkaha atabiliyormusun?
Yağmur tanelerinin yeryüzüne inişini seyredebiliyormusun?
Bir kedi ya da köpeği olmadı bir bebeği sevebiliyormusun?
Ellerin var mı?
Ayakların?
Gözlerin?
Burnun?
Hislerin?

O kadar çok var ki sayabileceğim şeyler...

Hayatı sevmek için onca nedenimiz varken; sevmemek için kendimize var ettiğimiz bir kaç neden hep ön planınız da.
Ve göz kapaklarına onu emrettiğiniz için beyinlerinizi ona yönlendirdiğiniz için hep olumsuzlukları görüyoruz!

Hayat'ı sevmek için binlerce nedeni düşünün ! Sevmemek için de diyelim onlarca nedeniz var! Sağlamasını yapalım...

Eğer o sağlamada onlarca neden ön plana çıkıyorsa evet bir sorununuz var demektir. Onun hallolma yolu farklı! Tedavi ya da farklı şeylere ihtiyacınız var! Tatmin olma gibi...

Ama diğer güzellikler ön plandaysa unuttuğunuz şeyler varmış hayatta...

Hayat ölümüyle, kalımıyla, iyisiyle, kötüsüyle devam ediyor. Var olduğumuz ve sınandığımız bu hayatta hiç bir şey için geç değil.

Tabii ki her gün gülünemez her gün mutlu olunamaz.
Lakin, penceren açık kalsın. O pencerene rüzgarlar vuracaktır. Odana girip dolanacaktır. Ama hava hep aynı kalmayacağı için o da geri çıkıp gidecektir. Kalk peşinden çık cam kenarına aşağıda bak! Oynayan çocuklar varsa onları izle. Ya da gökyüzüne bak. Sen istedikten sonra tüm göğü sığdırırsın o bir kaç metrekarelik pencerene...

Yaşamak nedir biliyormusun?
Yaşamak ölümün bile üzemediği bir neşedir.
Hangi ölenin ardından hep ağlanmış ki!
Zaman geçmiş neşe yerine gelmiştir...
O yüzden ertelemeyin gülüşlerinizi...

Sonsuza açılan bir pencereden gülümseyerek bakarsanız hayata; hayat'ta sizi davet edecektir sonsuzluğuna...

Hayatı severek yaşayın...