Yarın sabah kalkıp saçımı yıkadım ve fönledim. Sonra yemek yiyip parfümü sıktım ve dışarı çıktım. Saat 7.05 gibi Sevda çıktı hergün ki güzelliğiyle. Suratıma bile bakmadı beyler. Günaydın dedim almadı. Peşinde gittim dolmuşa kadar. Bindik beraber ama hiç suratıma bakmıyo. Sanki yokmuşum gibi davranıyo lan. Acayip yıkıldım beyler. insan bari bikere yüzüme bakar lan. Dolmuştan inip yürürken seslendim duymamazlıktan geldi.

B:Sevda bi yüzüme bak artık ya. Sanki yuvanı bozduk bi dur artık. Bişey anlatmadım diye böylemi olduk. Sonunda döndü.

S:Emre olay o değil. Ben sana içimi döktüm. Ben omzunda ağladım. Seni yakın bildim hemde ilk günden. Düşün ya ben babamın omzunda ağlayamadıgım içi senin omzunu babamın omzu bildim. Ama sen bunları hiçe saydın. Lan insan hiç mi düşünmez.

Olay nerden nereye geldi beyler. Çok şaşırdım lan bu kadar büyüdüğüne. Terslenmekten korktugum için ona konunun onla ilgili oldugunu söyleyememiştim şimdiye kadar. Ama artık saklamanın ne anlamı vardı lan zaten dipteydik. O yüzden herşeyi anlatmaya karar verdim pampalar.

B:Sevda bak ben sana karşı ilk görüşte bişey hissettim inkâr etmicem. Okula beraber gidip gelirken bile sevgili gibi hayal ediyodum. Düşün lan işte sen benim hayalimdesin. Seni yanında o çocukla görünce aranızda bişey var sandım. Çünkü ilk kez bu kadar mutlu gördüm seni.

S:Mutlulugumun nedenini sordunmu hiç he. Gelip bi sorsaydın mutlulugumun nedeninin "sen" oldugunu öğrenirdin Emre.