Sabah uyandıgımda ne saçıma ne başıma baktım amk. Artık hiçbişeyi giblemiyodum. Çünkü kıymetlim gitti ve bitek ona iyi gözünmek istiyodum pampalar. Sabah Sevdayı beklesem mi beklemesem mi diye düşündüm. Yinede bekledim. Saat 7 oldugunda kapıdan çıktı. Suratına bakmadım çünkü baktıkca yüreğim parçalanıyor derler ya heh işte ilk kez yaşamıştım o duyguyu.

S:Günaydın Emre

B:Günaydın

S:Nasılsın

B:iyidir

S:Moralin mi bozuk senin

B:Aynen hadi gidelim

S:Anlatmıcak mısın ya

B:Sevda hadi konuşuruz sonra diyip kapadım konuyu. Çünkü konuştukça benden haberi olmadıgını daha iyi anlıyodum ve daha kötü oluyodum pampalar. Bu sefer parasını vermedim. Kendi verdi. Okula kadar tek kelime etmedim. Oda ısrar etmedi zaten. Çünkü muhtemelen artık anlamıştır lan o kadarda salak değildir diye düşünüyorum. Sınıfına bile bırakmadım. Direk kendi arkadaşlarımın yanına gittim ondan ayrılarak. "Seveni giberler gibeni severler" sözünü bikez daha bana hatırlattı Sevda.