hakkı abim denen it olu it aslıyla ayrıldı ve aslı bana geldi derste kalem açıcagı ile faça falan atıodu yapma izi kalır diyordm takmıyordu o günden sonra hergün aslının saçıyla oynardım ama kardeş gibi :( parka giderdik sigara içerdik sürekli evine ben bırakırdım öğlenciydik çok seviyodum iyice bağlanmıştım artık hiçbi şekilde vazgeçemezdim tek çaresi ölümdü ben o sene sınıfta kaldım aslıyla hergün okuldan kaçıorduk aslıda kalmıştı zaten yarın o okuluna gidicek ama ben işime tek sebebi ise yine aslı panpalarım bu senenin başlarında onla cumartesi pazar hergün gitmedmiz yer kalmıyodu bu bana sevgilsiyle olan mesajlarını gösteriodu sürekli benim gözlerim doldugu zamanda hala benimi seviyorsun die daşşak geçiordu ben bu yüzden hayattan bezdim hep eli kolumdaydı git gide daha çok bağlanıodum şuanda okulda olsaydım son senemdi masabaşında iş başı yapıcaktım ama şuan kasacıda eşek köpek gibi çalışıyorum koluma girme dedğim zaman yanlış anlayacaklar dedğim zaman anlasınlar biz kardeşiz die salak slak konuşuyordu onun yüzünden yaşadığım yerden taşındım ve insanlara karşı gram sevgi kalmadı içimde
GERÇEK HiKAYEDiR PANPALARIM iSTANBUL AVCILARDA GEÇMiŞ GERÇEK Bi HiKAYEDiR BENi HAYATTAN SOĞUTAN