Ölü gibi yürüyordum etrafta.
Ama mecazen değil, sahiden ölüydüm o saatten sonra..

içimde anlatamadığım ama canımı çok yakan bir his vardı. Boğazımdan inip göğüs kafesime yayılan bir his.

Neden sorusunu soruyordum kendime.

NEDEN
NEDEN
NEDEN LAN NEDEN !

Çok mantıksızdı,bir erkek sevgili olan bir kızla neden beraber olurdu ki ? Daha doğrusu Nurayın hiç aklına gelmemiş miydi Orhanın onu kullandığı ?

Güçten düşmüştüm.Ilk gördüğüm sokak lambasının altına oturdum.
Ağlıyordum, deli gibi ağlıyordum.
Üzüntü, sinir,aşk, nefret..Kötü olan her duyguyu barındırıyordum o an içimde.
Sanki üstüme yüzlerce kiloluk yük bağlanmış gibiydi..

Haksızlıktı bu.