Okula gidip kafa dağıtmak geçiyordu ki içimden sevgilim aradı,ona bu konudan bahsedip korkmasını istemedim. Beraber okula geçtik ,okulda kafam tamamen dağılmıştı arkadaşlarım ve ortamın sağlamdı. Dersleri pek sallamıyordum. Kopya çekerek, sınava bir gün kala çalışarak ve hocalara yağ çekerek geçiyordum bir şekilde. Okul bitimi onu evine bıraktım." Seni seviyorum şapşal" demesi bile tekrar mutlu olmam için yetmişti.Eve doğru yürümeye başladım. Tekrar o inşaatın yanına geldim. Karanlığa şöyle bir baktım,o kadar rahatlamıştım ki oraya girmeye bile cesaretim vardı. Gözümü karartım ve içeri daldım,ses gelmemişti ama orda birşeyler olduğundan emindim.

"Nerdesin "Dehaneşş" Nerdesin yine bağır göster kendini, senden korkmuyorum, çık karşıma, burdayım işte nerdesin ,nerdesiniz!!!"

Tek bir cevap dahi gelmedi, etrafta ürkmemi sağlıcak hiçbirşey yoktu. Rahatlamıştım artık iyiydim. Ancak kafamı yastığa koyduğumda kabus tekrar başlıcaktı.