Otobüsteyken çok düşündüm, belki oturur konuşurum barışırız diye hayal kurdum.En azından son kez sarılırım dedim.

Olmadı.

Ben ona sarılma hayalleri kurarken, yanıma geldiği an kuduz köpeğe yem verirmiş gibi içi eşya dolu paketi ayağımın dibine doğru attı.

-Al,hepsi poşetin içinde.

Çok zoruma gitmişti..

Tişörtüm, gömleğim,saatim, başka başka aksesuarlar..

-Hepsi orada Taha, daha ne bakıyorsun ?

Ona sevgililer gününde aldığım, adımızın yazılı olduğu kolye de poşetin içindeydi.

+Sana hediye ettiklerimi de mi geri veriyorsun Nuray ?
-Artık sen diye bir şey kalmadı,o yüzden hepsini getirmek istedim.

Sinirlenmiştim ve,
Gözlerim dolmuştu.

+taka bakıyormuş gibi bakıyorsun yüzüme Nuray.

Onaylarmışcasına bir şey demedi.

+Bendeki eşyalarını neden geri istemedin ?
-At çöpe gitsin, etrafımda seninle alakalı ve senden kalan hiçbir şey görmek istemiyorum.

...

Durdum, durdum ve durdum.
Bekledim.
Dua ettim.
Duyduğum şeyin gerçek olmaması için Allah'a dua ettim lakin..

-Başka bir diyeceğin var mı ? Gideceğim de,işim var.
+Neden ?
-Ne neden ?
+Senin bana şu durumda destek çıkman gerekirken, neden beni terk ediyorsun ?

3 Saniye kadar yüzüme baktı
Afallamıştı.

+Bana bunun mantıklı bir sebebini söyle. Birini yaraladığım için mi ?

Tişörtümü kaldırarak yaramı gösterdim.

+Bunu sen yaptın hatırlıyorsun değil mi ?
-Çek şunu gözümün önünden !
+Benden neden bu kadar nefret ettiğine anlam veremiyorum. Gerçekten Nuray, neden ?

Cevap vermeden, ağlayarak çekip gitmişti.
Bu kadar kolay mıydı sahiden ?

Seni düşünmek Nuray; yan etkisi mutluluk olan zehir.
Sağlığa zararlısın,
Ölüme faydalı..