18 yaşındayım şimdiden söylüyorum asosyal değilim ama yalnızlığı seviyorum gerçek hayatta arkadaşım yok 6 yıldır kızlarla muhattap olmadım sorumluluk almayı sevmiorum genelde herşeyin dalgasında oluyorum çünkü bu beni hayata bağlayan tek şey telefonum yok ama buradaki insanları takip etmeyi düşüncelerimi paylaşmayı seviyorum dışarıdaki insanların hiçbiri samimi gelmiyor ve hepsi sıkıcı geliyor mesela herhangi bir ortama katıldığım zaman insanların boş konuştuğunu düşünüyorum muhabbete katılmıyorum insanlar bana sürekli neden bu kadar sessiz ve sakinsin biraz ortama ayak uydur diyorlar ve tartışmasız her insan bana bunu söylüyor bu durum baya canımı sıkıyor hayalim polis olmak oradada her zaman insanlarla iletişim içinde olmak zorundayım sırf bu yüzden hayallerimden vazgeçmeyi düşünüyorum birde çok takıntılı biriyim mesela yolda yürürken herhangi biri bana bakıp gülse sürekli düşünür dururum birinden azar yediğimde 1 hafta gözüme uyku girmez çok ayrıntılı düşündüğüm için birisiyle mesajlaşırken bile karşımdakin