O akşamın gecesini nasıl geçirdiğim hakkında en ufak bir fikrim yok.Tek hatırladığım sabah kalktığımda yerde onlarca sigara izmariti duruyor olduğuydu.

Yatağımdan doğruldum, mutfaktan sesler geliyordu.
Belimin bir tarafı bandajlanmıştı.
Dikişlerim patlamıştı sanırım.
Üstelemedim.

Dün ki olay aklımdan çıkmak bilmiyordu, Nurayın o küstah sözleri..

Nurayın artık olmaması,
ve hiç olmayacak olması çok zoruma gidiyordu.

2 Sene aynı evi, yatağı ve hayalleri paylaştığım kız, artık benimle olmak istemiyordu.

Kendine iyi bak bile dememişti giderken, gerçi gittiğini bile hatırlamıyordum..

Keşke annem şuan yanımda olsaydı.

Ne Orhandan,ne de annem ve babamdan ses seda yoktu. Babam sözünün eri biriydi.Bir daha beni o eve almayacağı kesindi. Ayrıca uzun süre amcamda kalıp ona yük olamazdım.

Ne kadar garipsin hayat, mükemmel olan her şeyi bir saniye içinde mahvedebiliyorsun..