Kapıyı kitlemişler ama ellerimi, kollarımı bağlamamışlardı. Şimdi onlara nasıl bir hata yaptıklarını gösterecektim. Tüm gücümle kolumu kırma pahasına kapıyı kırmak için hazırlanırken kapının kilidi açıldı ve kapıyı açan hemşireyle göz göze geldim.

ilacın etkisinden mütevellit erken uyanmamdan dolayı şaşkın bir şekilde bana bakarken ben hemen telefonumu yanıma aldıktan sonra onu iterek koşmaya başladım. Koşuyordum ama nereye koştuğumu inanın bende bilmiyordum. Hastanenin dışarısına çıkma kararı aldım. Telefondan saatin kaç olduğuna baktığımda gece 2 olduğunu görünce büyük bir şaşkınlık ifadesi belirdi yüzümde. Buse'den tamı tdıbına 5 cevapsız aramam vardı. Ona birkaç saat sonra oraya varıp ona haber vereceğimi söylediğim ve hala gelmediğim için büyük ihtimalle benim için endişelenmişti. Ama sana vakit ayıracak hiç vaktim yoktu prenses... Hemde hiç...