Ve ben yatağın ortasında bağdaş kurmuş perdeden süzen sokak lambasının ışığını izliyorum bir sorunum yok bir derdim yok ama bitmiş hissediyorum. Bütün yakınlarımdan sanki yardım dileniyorum hareketlerimle belli ediyorum ya görmemezlikten geliyorlar ya da umurlarında değilim. Sorun yok. Bunları bağırarak söylemek istiyorum ama ev sahibimle aynı apartmanda yaşıyorum.Her neyse kimseyi umursamayan bu adam şimdi umursanmaya muhtaç işte en çok buna üzülüyorum.Şuan ne yapıyorum? Saçma sapan yazılar yazıyorum iğren harflerin bir araya getirdiği kusmuktan beter, kimsenin umursamayacağı saçma cümleler. Gidiyorum,iyi geceler.