neyse zaman ilerliyor, arada bi konusuyoruz ediyoruz. ama sevgili gibi degil, arkadas gibi.
ama her gecen gun de bu bana daha cok yaklasiyor yine.
hatta bi ara bana sey demisti, bu hayatta beni güldüren bi sensin, bi de ablamin bebegi.
6 aylik askerim artik, daha dağıtım iznine dahi gitmemişim, bütün izin günlerim duruyor. 4 defa tatbikata gittim, kıbrıs, tekirdağ, edirne, kırklareli. dağda, çadırda, çamur da geçti orda günlerim. bakmayın size böyle tatbikat dediğime, savaşa gönderseler şükredersiniz. tatbikat o kadar pislik bişey. çok fazla yıprandım, çok fazla.
izin kullanmak istiyordum fakat onu gorursem daha kotu olabilecegimi dusundugum için gitmiyordum.
neyse bir gün geldi çattı, 14 şubat oldu.
"özledim seni" diye mesaj attı.
askerde geçirdiğim en mutlu gün o gün oldu.
ben de özledim diye yürüdüm işte.
6 aydır yorgunluktan bitap düşüpte izin kullanmayan ben, o mesajı gördükten sonra 10+2 izin kullandım.
gittim izmir'e.