bigün yine geldi bu yengeme. evde ben, yengem, bebeği, ve o. dörtdümüzüz sadece. yengem lavaboya girdi, biz de yatak odasında bebeğin yanındayız. aldı bu bebeği eline, baktı şöyle bana gözlerinin içi gülerek. Allah ım bi insan o kadar mı güzel olurdu ya, eriyodum gözlerimin içine bakarken anasını satayım. baktı işte öyle derin derin, gözlerinin içi gülerek. ve mânâlı şekilde dediki; inşallah bizim de böyle bir bebeğimiz olur. inşallah dedim ben de. hayatımın en mutlu sahnelerinden biriydi o an