aradan 1 hafta geçti evden çıkamaz olmuştum her gün aynı kabusu görüp uyanıyordum sokak karnlıktı ne yıldız nede ay var sevdiğim herkez sokakta gözleri bembayaz hepsinin yavaşça bana ilerliyorlar ama yinede yakalıyorlar her tarafımı paramparça ediyolar ama ölmüyorum acı çekmeye devam ediyorum yine bu kabusu görüp uyandım ardından iki dakka sonra babam girdi odaya hazırlan dedi