Bunu direk sormuştu. Şaka maka değildi. Zaten Ejderha'nın şaka yaptığını hatırlamıyorum hiç. Bu iş gittikçe garipleşiyordu. Okula falan bununla nasıl gidecektik ki? Zaten beni geçtim Derya nasıl taşıyacaktı bu yumurtayı? Garip. Gerçekten çok garip.

E-"Bu yumurtaları kabul ederseniz onların yanında durmanız gerekecek. Sürekli değil. Ama ondan uzak durdukça özlem çekeceksiniz. Siz insanlarda nasıl etki olur bilmiyorum ama. Dediğim gibi siz bir istisnasınız. Ve ejderhaların tekrar dünyada yaşamasının son şansı sizsiniz. Onun için tekrar soruyorum. Kabul ediyor musunuz?" Derya tereddüt bile etmeden

D-"Evet kabul ediyorum. Seninle tanışalı 1 hafta oldu ama sana olan sevgim tarif bile edilemez. Elbette senin bize emanetini geri çevirecek değilim." Derya'nın bu sözleri beni de etkilemişti. Gerçekten de neden bu kadar düşünüyordum ki. Şu ana kadar biz ondan o kadar yardım istedik. O ise istinasız koşulsuz yardım etti.

b-"Bende kabul ediyorum." dedim. Ejderha biraz rahatlamış gibiydi dengesini zor sağlıyor gibiydi.

E-"Şimdi dediklerimi tekrar edin. Ta-ar. Io zan ish taan."

Db-"Ta-ar. Io zan ish taan"

E-"Ou du onebu Saar"

Db-"Ou du onebu Saar" dedik ve içimde bir his oluştu. Sanki bir bağ vardı. Yumurta ile benim aramda. Ciddi anlamda çok fazla ağır yük derken bundan bahsediyordu. Daha sonra Ejderha daha fazla dengesini tutamayıp düştü. Biz ise hemen öne doğru koştuk ve

D-"iyi misin" diye sordu. Ejderha ise:

E-"Kraliçe Fell'in bana bıraktığı son armağan. Bu şafak vakti öleceğim. Ölmeden önce bu yumurtaların çıkması bana bir ödül. Hak etmediğim bir ödül. Onlar daha yumurtadan çıkarken bile göremeyeceğim." dedi. Gerçekten üzülmüştüm.

D-"Hastalığın ne belki bir çaresine bakabiliriz?"

E-"insanların tedavi edebileceği bir şey değil. Geçen sefer bana dokunduğunda elin yanmıştı. Vücudumun o kadar sıcak olması bu yüzdendi. Üzerimde deneyler yaparken bana hastalık bulaştı. Ve yüzlerce yıl içimde yavaş yavaş beni öldürüyordu. Ve bugün şafak vakti öleceğim. Çünkü ayağım da soğumaya başladı."