2 AY SONRA

Günler geçiyordu. Kalbimdeki sızı dinmedi ama azaldı. Sabahları birşey yoktu herşey çok güzeldi gülüyordum, eğleniyordum.Ama akşam kafamı yastığa koyduğum zaman çok kötü oluyordum. Aklım çıkıyordu ama o aklımdan çıkmıyordu.

Iyice tayfalar belli oldu herkesin bi arkadaş grubu vardı bizim grup Samet,Ali, Elif ben bide Samet'in manitası Kübra idi. Aliyle iyice samimi olduk. Derdi yokmuş ben yanılmışım içine kapanık biriymiş ama bizim yanımızda gayet normal takılıyor. Dışarıya karşı içine kapanık. Elif'e Melis'i ve bana yaptıklarını anlattığımda boşver o seni kaybetmiş dedi. Elif bana çok iyi davrandı. Düzelmemde birinci etken o oldu diyebilirim. Gerçi tam düzelmiş sayılmam hâla geceleri ağlıyorum.Ama hayat devam ediyor.En karanlık gecede bile sabah o güneş doğuyor.