Sokaklar bomboş geceleyin. Yozlaşmış, sahte insanlar yok geceleyin.
Haliyle sahte gülümsemeler de yok . Maskeler çıkabalir artık. Yaraların hepsi orta, gören yok ama. Geceleyin yalnızca ben ve sokak köpekleri var çünkü
Gece çok sessiz. O kadar sessiz ki gündüz bastırdığın iç sesinin çığlıkları duyuluyor artık. Duydukça insanın boğazı düğümleniyor
Gece insana geçmişi hatırlatıyor , yaşadığın onca gibtiri taktan anıyı üstüne salar. Bişey yapamazsın. Yapılan hatalar, geri dönüşü olmayan seçimlerin, hepsi bir bir karşında.
Gece çok karanlık. insana geleceğini hatırlatıyor. Önünü göremiyorsun, yürümeye devam ediyorsun. Kendinden şüpbe ediyorsun geceleyin
Gecede kaybolmak isterim bazen, yıldızlara karışmak, hayata yeniden başlamak...
Gece vakti herkes uykuda, ben ayaktayım, düşünürsün neden yalnızım diye. Tek ben mi yalnızım?
Geceleyin korkarım bazen.
Aradığım kişiyi bulamamaktan korkarım
Ömür boyu yalnızlıkla baş başa kalmaktan,
Onunla yatıp onunla uyanamamaktan
Ona sarılamamaktan, boynunda hıçkıra hıçkıra ağlayıp sel olamamaktan korkuyorum.
Birisinin beni anlayamayacağından da korkuyorum.
Beni anlamayıp birlikte ağlayamamaktan korkuyorum.
Nerdesin, nerdesin, nerdesin?
Bu gece vakti seni aramaya çıktım, nerdesin?
Gececi tayfaya selamlar,
iyi geceler.
http://c12.incisozluk.com...11508/3/1806453_o48d4.jpg
