Eve girdiğimde babam her zamanki gibi raporlarının başında çalışıyordu. Ben ise eve geldim ve yemeği hazırlamaya başladım yine her zamanki gibi. Annem 10 sene önce vefat etti. Babam etkisinden çıkamamıştı. Aslında çıktı ama artık babamla eskisi gibi değildik. Küçükken annem yemeği hazırlar babam da aşağıda arkadaşlarımla oynarken bize katılır maç yapar, akşam da anneme yemeğe yardım eder ve benimle atari oynardı.Ama annem ölünce her şey değişti. Babam artık sadece evde yaşayan ve para getiren biriydi sadece. Babalığa dair hiçbirşey yapmıyordu. Yemeğimi suyumu veriyor o kadar. Daha doğrusu malzemeleri veriyor. Odasına geçiyor ve raporlarıyla uğraşıyordu. Sadece yaptığı bundan ibaretti. Yemeği hazırladım ve her zamanki gibi odasına girdim. Kapıyı çaldım ve babam kapıyı açtı. Gözlerinin altı morarmıştı.

b-"Uyumayı unutma" dedim.

B-"Tamam" dedi ve kapıyı kapattı. Sanki baba benim evlat o. Tek farkı ondan para almam. Ona para alırken sormam bile. Eskiden sorardım ama annemim ölümünün 2. senesinde

B-"Benden para istemene gerek yok. Lazım oldukça kumbaradan alırsın" diyordu. Kumbaradan parayı ekgib etmemişti ona lafım yok. Ama odadan çıkmaması ve sadece işe gidip gelmesi çok sinir bozucuydu. Ne vardı yani okulun nasıl geçti deseydi? Gözlerim bile hala kızarıktı. ve yanağım morarık. Ben acımı içime atarken o bana sormuyordu bile ne oldu diye. Neden böyle bir babaya sahiptim ki? Aklıma gelen şeyi yapacaktım. Akşam mağaraya girecektim. Kararımı vermiştim. Bütün dünya lanetlensin. Batıl inanç ama işe yararsa çok iyi olurdu. Bu gece yarısı mağaraya girecektim. Kaçışı yoktu. Artık bu dünyadan bıkmıştım. Beni aşağılayanlardan, hayatımda hiçbirşey başaramamamdan, herşeyden.