Eskiden bir ateisttim. Hemde çok sağlam bir ateisttim diyebilirim. Kimle konuşsam onu yerle bir edecek sözlerim ve cevaplamasına imkân olmayan sorularım vardı. Büyükte fitneciydim. Benim yüzünden dinden çıkan bile olmuştur yani. Aslında derdim din falan değildi. Tek derdim özgür olmaktı. Kurallara göre yaşamak istemediğim için inanamadım Allah'a

Bir gün bir arkadaşım beni dini algısı çok yüksek bir hocaya zütürmek istedi. Zor bela kabul ettirdi ve yola çıktık.

Hocanın yanına vardığımız da hoca sanki anlamış gibi bana bakıyordu. Ama hiçte istifini bozmuyordu. Aksine bana daha çok ilgili davranıyor habire aç olup olmadığımı soruyordu. Adama her baktığım da bir baba şefkati görüyordum. Ancak bunda ne vardı ki? Yani ateistler içinde de böyle çok insan vardı. Hayır hayır. Bu yeterli değildi

Rez alın devam edicem